Partizan..

 Gırtlağımda bir harf büyüyor, buna dayanacağım. Dişlerim  kamaşıyor  yıldızlardan, buna da.. Özel'in Partizan şiirinden.. Ne güzel anlatmış içindeki fırtınayı Özel. İçindeki karanlığı nasıl da güzel yıldızlara bağlayıp teselli aralamış kendine. Bir yanım siyahken diğer yanım beyazlar içindeyi nasıl da resmetmiş. Özel'in şiirlerini yalnızca kendi sesinden dinlemeyi yeğlerim. Kendi sesindeki tonları bir başkası beceremiyor. Can çekişen satırları kendisinden gayrı duyuramazken sesindeki öfkeyi bir başkasına  bırakmadan aktarıyor dinleyiciye. Canı yanan kelimeleri aktaramaz kimse. "Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında" derken ki ciddiyeti başka seste bulamazsınız. "Hata yapa fırsatını Adem'e veren sendin bilmedim onun talihinden ne kadar düştü bana" derken isyanını bağıramaz kimse. İsmet Özel'in tüm şiirlerini kendi sesinden seslice dinleyin.

Bir kaç satır daha.. Mezarlıklar yetmiyor anlamaya dünyayı ve boşluğu. Kabir ziyaretleri nefisleri terbiye edemiyor artık. Saniyelik hüzün yetmez anlamaya. Bir saniye yatanları dinlesek ömrümüz değişebilir fakat gayrı mümkün. Gaybe inanmanın ağırlığı burada başlıyor ya. 

İnsanın içini dökmesinden vazgeçmesi, ayrılık diyor Şükrü Erbaş. Ayrılmayalım hiç..

Bedia Ak..