Zarifoğlu "yaşamak"

Ayşe dünyaya geleli 7 gün oluyor.ilk kez duyduğumda minişok hariç sevinçliyim.ne var ki toplum çıldırmış.Babaya pek birşey söyleyen yok ama anneye başka kadınlar "yine mi kız,sağlık olsun!ileride erkek olur,sıkma canını"der gibi cümleler döktürüyorlar.Bu konuda gerçek düşüncemi saklamışım gibi,onu ele verecek bir açığımı yakalamak umuduyla evde bana naklediyorlar.Bu gizli itham karşısında ateş gibi parlayıp sönüyorum.Hayda bre!akıllları ermez böyle işlere!gibi cümlelerle.Fakat kimse bana inanmıyor.Kız çocuklarını daha çok sevmeyi bir yumuşaklık ve zayıflık kabul ediyor bana yakıştırmıyorlar.Tuhaf,akıl almaz bir sıkıştırma bu,direttikçe daha beter sıkışıyorsun.Odada soğuk bir hava esmeye başlıyor.Herkes başını senden çeviriyor benden.
Ve biri bana onları diri diri gömmeyi düşünüyor musun diye sordu.Bu barbar ve cesur mizahın altındaki korkunç tarihi  kalıntıyı derinize sürtünüyor gibi hissetmeden geçebilir misiniz?
Zarifoğlu-yaşamak.