kemal hamamcıoğlu - vasat hikaye"alıntı"

Ellerim uykuluyken ne eskiye,ne şimdiye tutunabiliyorum.iki uyku arasında güçlü bir omuz yok.hep korkak omuzlar...Çöp.
Yatağın altı elma çöpleriyle dolu...acı,sarı ve uykulu bakıyorum.
Aynı sokaklarda ,aynı zamanlarda aralıksız yürüyorum.gün geçtikçe bu daha kolay ...daha anlamlı az melankoli
Yok kendine acıma!
kendine acımaktan vazgeç!

Sıkıcı bir konforu var devrile devrile sayıklamanın.hikayeni sayıklarken,sevmeyi bırakıyorsun bir kere.

DÜNYANIN DERDI BÖYLESINE KOYUYKEN,VASAT HIKAYELERIN AYDINLANMAYA IHTIYACI YOK.uykuya tutununca kırıldıkları yerden sönüyorlar ne de olsa.
Senden önce sönen sokak ışıkları bitti."bilmediğim sokaklarda yürüyorum.bilmediklerimden daha özgür " dediğin zamanlarda .